De Barmhartige Samaritaan is een belangrijke streng van ons bijbelschristelijk DNA en wereldwijd de gekendste parabel. Aangezien de meeste mensen deugen -welke levensbeschouwing hen ook eigen is- beaamt zo goed als iedereen de opdracht ervan: hulp bieden aan een medemens in nood.

Ordination diaconale du frère Anton Milh
Le 25 juin 2022 ont été célébrées les ordinations diaconales des frères Anton Milh, fils de la Province de Belgique et Alexandre Frezzato, fils de la Province de Suisse. Les prieurs provinciaux des deux frères, les frères Guido Vergauwen (Suisse) et Philippe Cochinaux (Belgique) ont accueilli les frères et leurs familles et amis pour la messe dans l'église paroissiale du Christ-Roi à Fribourg. La messe était bilingue. Les invités furent aussi accueillis par le prieur du Couvent St-Hyacinthe de Fribourg, le frère Emmanuel Durand, où sont assignés les frères Alexandre et Anton.

Wie goed geluisterd heeft naar het evangelie, moet nu toch ofwel in de war zijn, ofwel heel kwaad. Want een aantal zaken die men daar te slikken krijgt, zijn immers voor de meeste mensen ofwel onbegrijpelijk, ofwel verwerpelijk. Als je mij wilt volgen, zegt Jezus, moet je jouw vaste stek opgeven, mag je zelfs je vader niet begraven, en je mag zeker geen afscheid nemen van je familie of je gezin. Is het werkelijk Jezus die hier aan het woord is? Dat klopt toch niet met zijn boodschap van liefde, denken we dan spontaan. Dergelijke reacties zijn zeker te begrijpen. Ik ga de harde eisen van Jezus niet afzwakken – wie ben ik, om dat te doen? Maar tegelijk wil ik jullie erop wijzen dat Jezus hier spreekt op de manier waarop men in het oude Oosten iets duidelijk wilde maken. Namelijk met veel beelden en vooral met veel overdrijving. 

Op een zondag deed een moeder haar uiterste best om haar zoon uit bed te krijgen, zeggende dat het tijd was om naar de Mis te gaan. Geen reactie. Tien minuten later probeert ze het nog eens: ‘Sta op, en ga onmiddellijk naar de kerk!’ ‘Laat me gerust, alsjeblieft! Het is zo slaapverwekkend daar! Waarom zou ik daarheen moeten gaan?’ ‘Om twee redenen, zoonlief. De eerste: je weet dat je ’s zondags naar de Mis moet gaan; de tweede: je bent bisschop van dit bisdom!’ Het lijkt er echter op dat het niet enkel de bisschoppen zijn die niet altijd zin hebben om naar de Mis te gaan op zondagochtend.

Op vrijdag 8 juli 2022 heeft broeder Jaison John (30 jaar) in het klooster van Brussel zijn eenvoudige professie afgelegd in de Orde van Predikheren voor drie jaar. Broeder Jaison is afkomstig van India en is geboren in Thiruvalla (Kerala). Hij heeft een  Master in de Engelse literatuur en in het internationale handelsrecht. Hij is ook advocaat geweest bij het Hooggerechtshof van India. Als zoon van de provincie België studeert hij momenteel theologie aan de KULeuven.

Experimenteren met vrijheid en vreugde.

Een van de typische elementen van Jezus’ leer en praxis is de navolging. En dit is op de eerste plaats heel praktisch: achter Jezus achterna gaan op zijn tocht door Palestina. Voor zijn leerlingen was dit heel concreet.

Jezus nodigt zijn volgelingen uit tot een bijzondere levensstijl, ook al zal die niet door allen worden gewaardeerd. Het is een levensstijl, een manier van leven, waarin de puurheid van het evangelie centraal staat. Jezus nodigt zijn volgelingen uit te experimenteren met vrijheid en onafhankelijkheid t.o.v. menselijke middelen, menselijk opzicht. We staren ons soms blind op onze beperkte menselijke middelen. Arbeiders zijn er weinig, maar de oogst is groot. Dat zal altijd zo zijn. We kunnen focussen op het kleine aantal arbeiders, maar beter kunnen we kijken naar de grootheid van de oogst: zoveel mogelijkheden, zoveel kansen!

Wie goed geluisterd heeft naar het evangelie, moet nu toch ofwel in de war zijn, ofwel heel kwaad. Want een aantal zaken die men daar te slikken krijgt, zijn immers voor de meeste mensen ofwel onbegrijpelijk, ofwel verwerpelijk. Als je mij wilt volgen, zegt Jezus, moet je jouw vaste stek opgeven, mag je zelfs je vader niet begraven, en je mag zeker geen afscheid nemen van je familie of je gezin. Is het werkelijk Jezus die hier aan het woord is? Dat klopt toch niet met zijn boodschap van liefde, denken we dan spontaan. Dergelijke reacties zijn zeker te begrijpen. Ik ga de harde eisen van Jezus niet afzwakken – wie ben ik, om dat te doen? Maar tegelijk wil ik jullie erop wijzen dat Jezus hier spreekt op de manier waarop men in het oude Oosten iets duidelijk wilde maken. Namelijk met veel beelden en vooral met veel overdrijving.

Soms doen wij dat ook. Ik geef een voorbeeld. Ik hoorde iemand onlangs heftig tekeergaan. Hij riep uit: “Ik val nog liever dood dan dat ik de eerste stap zet om het weer goed te maken met hem”. Als ik met een uitgestreken gezicht zou geantwoord hebben: ge wilt die eerste stap niet zetten, dus val nu maar dood, dan zou die persoon mij verbouwereerd hebben aangekeken: ja maar, ik bedoel… ik ben het beu om degene te zijn die altijd de eerste stap moet zetten. Hij gebruikt dus de overdrijving van het liever doodvallen om zijn punt te maken. Niemand zal daarom zeggen dat die man letterlijk graag zou doodvallen.

Wie zeg jij dat Ik ben?

Ik had een oude, wijze medebroeder, die dikwijls zei: ‘Je kent iemand maar als je ermee samen woont’. Gelijk had hij, want pas dan leer je iemand kennen, niet alleen zoals die zich liefst toont maar ook in zijn regressieve en kleine kanten. Maar zelfs dat kennen blijft beperkt, omdat elk van ons ook zoiets als een geheim rond zich heeft. Geheim betekent niet geheimzinnig of heimelijk, maar dat elk van ons uiteindelijk een kern heeft waar hij of zij onkenbaar is, ongrijpbaar en uniek. Ik denk dat elk van ons gedragen wordt door een dieper zelf dat aan alles ontsnapt en dat tegelijk de bron is van onze creatieve mogelijkheden. Het is een diepte van waaruit je leeft en jezelf vernieuwt, waar je steeds naar terugkeert en weer uittreedt, waarvan je slechts  indirect een vermoeden kunt hebben, maar waar de ander zeker nooit beslag op mag leggen, niet door macht en niet door nieuwsgierige weetdrang. De Engelse psychiater Donald Winnicott komt in zijn boeken steeds terug op het belang om dit geheimvolle centrum van de ander in alle omstandigheden te respecteren.