Jezus spreekt wel heel radicale woorden tot de man die bij hem komt. Er kan geen sprake van zijn deze aanbevelingen vandaag in praktijk te willen brengen. Alles achterlaten, bezittingen uitdelen, breken met de familie. Het betekent complete chaos; de instorting van het familiaal leven. Wie zorgt er voor brood op de plank. Wie brengt de kinderen naar school. Het elementaire sociaal weefsel van gezin en familie wordt totaal ondergraven. Realistisch kun je zoiets niet noemen.  

Beste zusters en broeders,

Onlangs reisde ik met de trein van Nederland naar België. Toen ik net geïnstalleerd was in de coupé begon een man aan de overkant van het gangpad wild gebaren naar me te maken en allerlei klanken uit te stoten. Hij kwam op me af, meende dat hij door luider te schreeuwen voor mij verstaanbaarder zou worden, probeerde iets te schrijven of te tekenen, merkte dat ook dat geen zoden aan de dijk zette, en overhandigde me uiteindelijk zijn telefoon. Was ik even opgelucht toen ik aan de andere kant van de lijn plots een Nederlandse stem hoorde: “Meneer? U spreekt Nederlands? Godzijdank! U heeft te maken met een van onze werknemers die zonet vanuit Bulgarije is aangekomen op Schiphol, en zal worden tewerkgesteld op een bouwwerf in Antwerpen. Hij spreekt enkel zijn eigen Bulgaarse dialect en lijkt de weg helemaal kwijt te zijn.” Ook ik moest naar Antwerpen, dus met vele gebaren en woorden die – hoop ik – geruststellend overkwamen maakte ik de man diets dat ik hem zou helpen op zijn bestemming te raken.

Kijkcijfers. Ziedaar een woord van onze tijd. Kijkcijfers zijn de grote schrik van alle presentatoren en makers van televisie en radio. Je kan nog zo goed zijn in je vak: als de kijkcijfers niet navenant zijn, word je onvermijdelijk naar de exit geduwd. Het gevaar van het blind najagen van kijkcijfers is echter dat de kwaliteit van de uitzendingen steeds middelmatiger wordt. Alsof de “nivellering naar beneden” de regel is geworden. Nochtans zijn kijkcijfers iets natuurlijks.

Thomas Edward Lawrence, beter gekend als Lawrence of Arabia, ging op een dag op bezoek bij een van zijn vrienden, Thomas Hardy, een bekend dichter. Aangezien hij dienst deed in de Engelse luchtmacht, droeg Lawrence zijn pilotenuniform. Eveneens aanwezig bij het bezoek was de echtgenote van de burgemeester van Dorchester.

Toen ik de evangelietekst van deze zondag over echtbreuk las, dacht ik een andere tekst te nemen of op een andere zondag het woord te nemen, maar dat vond ik maar laf. Ik heb 40 jaar in de hulpverlening gestaan en ben met zoveel verschillende situaties geconfronteerd dat ik me verplicht voel om vanuit mijn ervaring eerlijk te spreken. Niet alleen ik, wij allen ondervinden hoeveel relaties van korte duur zijn alsof het maar een spel is. Maar in veel gevallen beseffen we ook hoeveel leed er dikwijls binnen die relatie wordt geleden vooraleer men besluit te scheiden. De kinderen zijn meestal de dupe maar in een aantal gevallen is scheiden een keuze voor het minste leed. Als hulpverlener heb je de neiging om het allemaal van de pragmatische kant te bekijken en met het koppel na te gaan wat hier en nu het meest haalbare is.

Het valt mij op dat gekibbel of getwist binnen een relatie, binnen een gezin, in een kloostergemeenschap, of b.v. in een sportclub, meestal niet begint met zware meningsverschillen over grote filosofische thema’s. Die laatste komen er soms na de nodige hoeveelheid alcohol. Neen, dagelijkse geschillen gaan over kleinigheden, over praktische dingen waar we ons bij elkaar aan ergeren. Als we niet oppassen, worden die pietluttigheden een voortdurende bron van ergernis en maken ze voor iedereen het leven zuur.

Zomerlezingen : identiteit 

Onder deze titel gingen deze zomer twee voordrachten door georganiseerd door de Dominicanen.  Bedoeling was na te denken over een thema dat ons allen op de een of andere manier raakt. 

De laatste decennia is veelkleurigheid een opvallende kentrek van onze samenleving geworden. Ook de diversiteit van religies en levensbeschouwingen behoort tot onze dagelijkse leefwereld. Sommigen verheugen zich in deze verscheidenheid. Ze vinden het een verrijking in vergelijking met de éne, zaligmakende waarheid die vroeger het hele leven bepaalde. De vreemde kleur of taal van de ander brengt leven in de brouwerij, nodigt uit om contact te zoeken. Anderen vinden dit niet zo comfortabel. Ze voelen zich gestoord in hun vertrouwde doen en laten. De ander houdt er eigen gewoonten op na, vindt andere zaken vanzelfsprekend die ons nerveus kunnen maken. 

Op een schilderij van 1240 in de kerk van Mascarella in Bologna staat de oudste afbeelding die we van Dominicus hebben. Hij zit er aan tafel samen met een groep medebroeders uit alle streken van Europa zoals je aan hun gezichten kunt zien. Ze zitten aan tafel, genieten van elkaars gezelschap, van het brood dat in overvloed aanwezig is en van Gods Woord dat ze voor elkaar oproepen. Het is dit jaar 800 jaar geleden dat Dominicus is gestorven en werd begraven en daarom herdenkt men over heel de wereld dit gebeuren door een viering met als titel: Aan tafel met Dominicus, verwijzend naar dit schilderij.