Anton-Marie Milh
Zondag 19 april

Anton-Marie Milh
Zondag 19 april

Wie snel wil weten of een boek iets voor hem of haar is, bladert door naar het einde, tot aan het besluit. Daar balt de auteur immers zijn gedachten samen, verwoordt ze nog eens op een andere manier, recapituleert, onderstreept de kern, zet de puntjes op de i. Dat is ook wat Beloken Pasen wil zijn: beloken betekent besloten; Beloken Pasen dus als het besluit van het Paasoctaaf, als een résumé van wat Pasen is. Het was dan ook geenszins willekeurig toen de heilige paus Johannes-Paulus II in het Jubeljaar 2000 besloot déze zondag na Pasen uit te roepen tot zondag van de Goddelijke Barmhartigheid. Hiermee gaf hij aan dat de Goddelijke Barmhartigheid de leessleutel is van het ganse Paasgebeuren.

Ignace d'Hert
Zondag 12 April

Nergens in het evangelie wordt verteld dat Jezus “gezond en wel” uit het graf is gestapt. Paasgeloof heeft niets te maken met het tot leven wekken van een lijk. Het zijn de schilderijen die ons hebben misleid. Vaak geven ze Jezus zelfs een overwinningsvlaggetje in de hand. Het paasgeloof gaat niet over een terugkeer uit de dood. Er is na de dood geen weg terug. Het paasgeloof zegt dat de dood geen eindpunt is. Er is meer. Er is een “verder”. Er is een leven bij God dat ons leven en onze dood niet ontkent, maar overstijgt. Een leven bij God dat hier en nu begint, in dit leven.

Ignace d'Hert
Vridag 10 April

Overweging bij Goede Vrijdag

Vandaag gedenken wij de kruisdood van Jezus van Nazareth. Het kruisbeeld is het centrale symbool in de christelijke geloofsbeleving. Zelfs in het brede maatschappelijke leven heeft het  eeuwenlang een vanzelfsprekende plaats gehad. Zoals het ook het geval is met de kerkgebouwen. Het is nog maar sinds enkele decennia dat religieuze symbolen hun plaats in officiële publieke gebouwen moeten prijs geven. Dat is begrijpelijk. Niet alleen omwille van de  multireligieuze realiteit van onze huidige samenleving, maar vooral omwille van het geseculariseerde karakter van de wereld waarin wij leven. En we mogen toch ook niet vergeten dat er van in het begin tegenstand geweest is ten aanzien van de Jezusbeweging. Zo is er een veelzeggende muurtekening uit de eerste eeuwen die weergeeft hoe de beschaafde Grieken en Romeinen dachten over de mensen die deze Jezus in ere hielden. Het gaat om een spotprent die gevonden is op één van de muren van het keizerlijk paleis in Rome. Het stelt een mannetje voor dat met opgeheven handen bij een gekruisigde figuur staat met een ezelskop, compleet met ezelsoren.  Daaronder staat geschreven : “Alexamenos aanbidt zijn God” . Het beeld wil vooral minachting en misprijzen uitdrukken voor de volgelingen van deze gekruisigde Jezus.

Ignace d'Hert
Donderdag 9 April

Vandaag opent het Paastriduum met het zogeheten “laatste avondmaal”. Voor het laatst is Jezus samen met zijn vrienden. Hij vat zijn leven nog eens samen door een voorbeeld van totale dienstbaarheid. De meester gaat voor zijn leerlingen door de knieën. Hij wast hen de voeten. Het werk van een slaaf. Zijn woorden en gebaren worden nog niet begrepen. Petrus protesteert. Breken en delen van brood en beker brengen een heilige onrust. Voor eenieder die volgeling van Jezus wil zijn wordt het een gevaarlijke herinnering.

Philippe Cochinaux
Zondag 22 maart

Moeilijk iemand te vinden die stipter was dan deze meneer. Altijd op tijd, nooit te laat; alsof hij de uurregeling van de treinen van buiten had geleerd. Daarom ook mijn verbazing hem systematisch  enkele minuten nà het begin van de zondagsviering te zien binnenwandelen in de kerk. “Op tijd voor mensen, te laat voor God”, zo leek zijn persoonlijk devies wel te luiden. Gedreven door een zekere nieuwsgierigheid vroeg ik hem op een dag naar de reden voor zijn gedrag. Hij antwoordde me eenvoudigweg dat voor hem de Mis aanving met de lezingen. Het begin van de viering vond hij maar saai, altijd hetzelfde met die herhaling van dat zinnetje uit het ‘Kyrie’: “Heer, ontferm U over ons”, zodat hij verkoos het geheel en al te vermijden door een beetje te laat binnen te komen. Om de betekenis te begrijpen van wat we beleven tijdens de eucharistieviering wanneer we bij het begin ervan, bij het Kyrie, vragen om de liefde en de barmhartigheid van onze God, stel ik voor opnieuw  de lezingen van vandaag te bekijken.

Mark Butaye
Zondag 22 maart

Didier Croonenberghs
Zondag 15 maart

Ik neem aan dat je al naar een winkel of warenhuis bent geweest... en bent vertrokken met iets anders dan wat je nodig had of van plan was te kopen... Het is vroeg of laat iedereens ervaring! We hebben ook soortgelijke ervaringen in onze relaties en menselijke ontmoetingen. Dit is wat grappig is aan dit buitengewone verhaal van de Samaritaanse vrouw die we zojuist hebben gehoord. Het evangelie is een prachtige manier om met de dubbele betekenis om te gaan! Bij de put van Sykar kreeg Jezus uiteindelijk niet het water dat hij was komen halen. Moe en dorstig,  — letterlijk uitge-put — wil Jezus zijn dorst lessen. Maar als we ons aan de tekst houden, geeft de Samaritaanse vrouw hem niet te drinken. Anderzijds ging deze vrouw niet weg met het water dat ze dacht nodig te hebben. Verloren, emotioneel uitgeput, vertrok de Samaritaanse vrouw zonder datgene waar ze voor gekomen was, maar met veel meer dan ze durfde te hopen!

Ignace d'Hert
Zondag 9 Maart

Glanzend wit en stralend van licht. Midden in zijn levenstocht wordt ons een doorkijk geboden wordt op Jezus’ levenseinde. Zijn verheerlijking. Misschien klampen wij ook wij ons daar aan vast. Dat zo’n bekroning ook ons deel mag zijn.

Georges Devinck
Zondag 1 Maart

Vandaag horen we hoe Jezus, na een vasten van veertig dagen op de proef wordt gesteld. Hij is klaar om de wereld in te trekken  en aan zijn missie te beginnen.  Jezus maakt in dit verhaal heel duidelijk waarvoor Hij staat, in moderne termen is het een soort ‘mission statement’.

Philippe Cochinaux
Zondag 23 februari

Bij de voorbereiding van een huwelijk hoor ik dikwijls de verloofden zeggen dat ze in een kerk willen trouwen, omdat ze zich kunnen vinden in de christelijke waarden. Hierbij stelt zich natuurlijk de vraag naar de eigenheid van een christelijke waarde. Reeds vóór Christus hadden mensen een gedeelde set aan waarden, menselijke waarden die in geen enkel opzicht christelijk genoemd kunnen worden, daar Christus onze menselijkheid nog lang niet op zich had genomen.

Didier Croonenberghs
Zondag 16 Februari

Hoe staan we voor de wet? Hoe situeren we ons ten opzichte van normen, codes, regels? In het dagelijks leven worden we omringd door regels, bureaucratie, controles en beperkingen... Is het mogelijk om alles goed te observeren? Is het echt mogelijk om voor eens en altijd te zeggen: "Ik ben in orde, ik pleeg geen enkel misdrijf"?