20de Zondag door het jaar

Auteur: Ignace d'Hert
Datum: 14-08-2022
Liturgische tijd: Door het jaar
Liturgische jaar: C
Jaar: 2021-2022

Jezus is onderweg naar Jeruzalem. Het is een hele reis. Onderweg doen zich allerlei ontmoetingen voor. Mensen komen bij Jezus omdat ze in de ban zijn geraakt van zijn persoonlijkheid. Wanneer ze echter te kennen geven dat ze hem willen volgen krijgen ze een waarschuwing voorgeschoteld. Hem volgen kan niet zonder heel concrete consequenties.

Dat blijkt al meteen uit de scherpe woorden die we vandaag horen. Vuur is Jezus komen brengen. Dat kan verwarrend klinken. Het gaat niet over vuur dat vernietiging brengt. Integendeel, het gaat over het vuur van het enthousiasme. Het vuur van de bewogenheid om Jezus’ droom gestalte te geven. Dat vuur wil Jezus ontsteken in zijn volgelingen. Vandaar wellicht zijn dringende scherpe woorden. Jeruzalem betekent een regelrechte confrontatie. Jezus is bang. Hij voelt zich gekweld. Zijn woorden klinken verrassend ongewoon. Het is alsof twijfel en angst hem in de greep hebben. Je zou het van iemand als Jezus niet verwachten. Maar kijk: “Ik moet een doopsel ondergaan” zegt hij. Onder gedompeld worden in een duisternis waarvan ook hij de uitkomst niet kent.

Bovendien: het gaat niet om hemzelf alleen. Hij beseft dat hij ook zijn volgelingen in een moeilijk parket brengt. Al zijn ze Jezus gevolgd, de twijfel en de onzekerheid die ze bij hem ervaren slaan ook op henzelf over. Ook zij staan voor de keuze of ze trouw blijven aan de weg van Jezus. Daaruit zal blijken of ze hem echt vertrouwen schenken. Of ze in hem geloven. Want daar gaat het uiteindelijk om. In Jezus geloven is geen theorie. Het heeft te maken met keuzes. Geloven is niet per se een onwankelbaar vertrouwen. Ook niet in God. Geloven schenkt geen absolute zekerheid dat we geborgen zijn in Gods hand. Geloven is een weg van vallen en opstaan en van een twijfel die we nooit helemaal de baas zijn. Trouwens, ook vandaag lijkt de God van Jezus afwezig.

En toch gaat het over geloven. Ook voor Jezus. Hij vervolgt zijn weg naar Jeruzalem. Ook al beseft hij de consequenties. Het is een keuze “ondanks alles”. Ondanks het risico van het kruis. Eigenlijk geldt dat ook voor allen die zich als zijn volgeling beschouwen. Ook voor geldt : een keuze ondanks alles. Ondanks het feit dat de boodschap van het evangelie door zovelen als onzin wordt afgedaan. Ondanks de neerbuigende meewarigheid waarmee gelovigen worden bekeken. Ondanks alles wat schijnt te wijzen in de richting van een falliet van Jezus’ optreden. Ondanks alles.

Uiteraard brengt dergelijke keuze scheiding met zich mee. Dat is onvermijdelijk. Dat is ook het geval in het dagelijks leven. Wie trouw wil zijn aan zijn persoonlijke levensroeping komt voor moeilijke en soms pijnlijke keuzes te staan. We kennen de situaties die zich voordoen in families waarvan de leden heel verschillende wegen gaan, verschillende prioriteiten hebben in hun leven. We kennen het in de kerk waar gekozen wordt hetzij voor gewoonte en gemak “laat ons toch met rust” dan wel voor authenticiteit en evangelische inspiratie. We kennen het in het maatschappelijk en sociale leven waar menswaardigheid van ieder mens voorop staat dan wel eigenbelang of persoonlijk profijt. Het zijn duidelijke, zij het geen gemakkelijke keuzes.

En toch. Trouw aan wat we als onze eigen levensroeping ervaren geeft een diep gevoel van voldoening. Er is een treffend voorbeeld dat we als blijvende herinnering kunnen meenemen. In 1953 werd de Zweedse diplomaat Dag Hammarskjold gekozen tot secretaris generaal van de verenigde naties. Toen hij in 1961 op missie was om een staakt het vuren te bepleiten tussen Congo en Katanga stortte zijn vliegtuig onder mysterieuze omstandigheden neer. In zijn dagboek vinden een merkwaardige overweging op Pinksteren 1961, enkele maanden voor zijn dood. Het luidt als volgt.

“Ik weet niet wie – of wat – de vraag stelde. Ik weet niet wanneer zij gesteld werd. Ik herinner me niet dat ik antwoordde. Maar eens zie ik ja,  tegen iemand  - of iets. Vanaf dat moment heb ik de zekerheid dat het leven zinvol is en dat mijn leven, in onderwerping, een doel heeft. Vanaf dat moment heb ik geweten wat het zeggen wil, “niet om te zien” of “zich niet te bekommeren om de dag van morgen”. (Merkstenen). God komt er niet in voor. En toch, een mooier geloofsbelijdenis kan ik me nauwelijks indenken.

Preek van de week

Inschrijving

Indien u iedere week een voorstel van preektekst van een dominicaan of een lekendominicaan wilt ontvangen, vragen wij u om uw inschrijving te bevestigen door te klikken op de link. Wij danken u bij voorbaat voor uw interesse in ons initiatief.

Onze preken

  • Paaszondag

    Paaszondag

    Pasen is hét hoogfeest van het christendom. Jezus van Nazareth is niet in de dood gebleven. Hij is opgewekt ten Read More
  • Paaswake

    Paaswake

    Deze avond is een avond waarop je staat voor een grote keuze. Op het moment dat we overgaan van dood Read More
  • Witte Donderdag

    Witte Donderdag

    De lezingen van vandaag plaatsen ons samenzijn in een continuïteit van bijzondere orde. Drie verhalen en vertrouwde gebaren ballen verleden Read More
  • 1
  • 2