28ste zondag door het jaar C

Auteur: Francis Akkara
Datum: 09-10-2022
Liturgische tijd: Door het jaar
Liturgische jaar: C
Jaar: 2021-2022
Lezingen: 2 Kon.5, 14-17 | 2 Tim.2, 8-13 | Lc.17, 11-19

 

“Wat zeg je?" was een opmerking die ik als kind vaak hoorde van mijn ouders als ik een cadeautje kreeg van hen of van iemand anders. Dat was hun manier om me eraan te herinneren "dank je wel" te zeggen! Door "dank je wel" te zeggen, druk je je dankbaarheid uit voor de resultaten die het gevolg zijn van de inspanningen van iemand anders. Dankbaarheid maakt niet alleen dat je je beter voelt, het geeft je ook onverwachte krachten.

Maar om dankbaar te zijn, moet je je de onvoorwaardelijke hulp die we ontvangen, herinneren en erkennen. Om je iets te herinneren, moet je in het licht van eerdere ervaringen actief terugdenken aan een specifieke persoon of gelegenheid.

Onze relatie met God is sterk afhankelijk van ons herinneringsvermogen. Omdat Hij voortdurend aan ons denkt, spoort God ons aan Hem te gedenken. Oprechte aanbidding van God vereist de bewuste en gewilde daad van herinnering. Gedenken inspireert ons om te bidden, te vereren en nederig te zijn.

Wat meteen opvalt als we de eerste lezing en het evangelie van vandaag naast elkaar leggen, is Gods vermogen om te genezen en de dankbare reactie van degene die genezen is. Lucas' beschrijving van de tien melaatsen vertoont veel overeenkomsten met de eerste lezing van vandaag, het verhaal over de genezing van Naaman in 2 Koningen 5:14-17. In de twee lezingen lijden mensen aan melaatsheid, een aandoening die niet alleen lichamelijke afwijkingen veroorzaakt, maar ook sociale en religieuze gevolgen heeft. In geen van beide verhalen is sprake van snel herstel; in plaats daarvan kregen de personen instructies die zij opvolgden waarna zij genezen werden. Een belangrijk punt van overeenkomst is echter de dankbaarheid die beide genezen personen betuigen.

Hij "keerde terug en prees God luidkeels". Onze relatie met God is niet te vergelijken met de andere relaties die ons leven beïnvloeden. Naarmate we ons blijven verwonderen over de overvloed aan gaven van elke dag, zou ons begrip van onze afhankelijkheid van God steeds dieper moeten groeien. De zin "Doe dit ter gedachtenis aan mij" horen we in onze voornaamste eredienst, de eucharistie, en eucharistie betekent “dankzegging”

Het evangelie herinnert er ons aan hoe dankbaar we moeten zijn voor het geschenk van Jezus in ons leven, Hij die de Levende Tempel en de Priester zelf is. Volgens Lucas keerde iemand terug en prees God nadat hij zich realiseerde dat hij rein was gemaakt. Jezus' reactie wekt de indruk dat hij verwachtte dat zij naar hem zouden terugkeren in plaats van naar de tempel te gaan, zoals hij had bevolen. De evangelist toont ons met dit antwoord Jezus als de Levende Tempel en de Vervulling van de Wet. Het verhaal toont Jezus ook als de Grote Hogepriester. Hij beveelt de groep "zich aan de priesters te laten zien" volgens het gekende ritueel, waarin staat dat de wet van Israël de priesters de bevoegdheid geeft om personen met een besmettelijke ziekte toe te laten tot de samenleving. Jezus oefent dit gezag nu uit in het geval van de Samaritaan en zegt: "Sta op en ga heen!"

Beste vrienden, laten ook wij ons dankbaar voelen en deze dankbaarheid uiten. In Jezus herkennen en erkennen wij de ware Levende Tempel en Hogepriester zelf.

Zoals elke wijze vader vraagt God ons om dankbaar te zijn voor alles wat Hij ons heeft gegeven. Laten we er ons voortdurend van bewust zijn dat alles wat we bezitten een geschenk van God is. Het zou hoogmoedig en arrogant zijn te denken dat wij dat alles zelf hebben gerealiseerd. Dankbaarheid houdt ons in de juiste relatie met degene die ons al die mooie dingen schenkt.

Onze relatie met God hangt sterk af van ons herinneringsvermogen. Het perspectief verandert als we God beginnen te danken voor de dingen die we gewoonlijk als vanzelfsprekend beschouwen.

Dankzeggen is een herinnering aan onze overvloed. Mensen zijn uit op bezit en zien vooral wat hen ontbreekt. Door dankbaar in het leven te staan worden we er voortdurend aan herinnerd hoeveel we gekregen hebben. Als we leren de focus te leggen op onze zegeningen en niet op onze tekorten zal dat ons gelukkig maken.

En ook al is het soms moeilijk om een bepaalde situatie te aanvaarden, ook dan kunnen we een dankbare houding tegenover God aannemen. Zelfs in ons verdriet kunnen we dankbaarheid uiten. We kunnen lijden en toch dankbaar zijn. De zonde kan ons boos maken, maar toch kunnen we God dankbaar zijn. De Bijbel noemt dat een "lofoffer". Dankbaarheid jegens God voorkomt allerlei negatieve gevoelens en houdingen die ons anders zouden kunnen beroven van de vrede die God van ons verlangt, en houdt ons hart in de juiste relatie met Hem. Laten we om deze genade vragen om God dankbaar te zijn voor de kleinste zegeningen die Hij in ons dagelijks leven over ons uitstort. Amen.

 

Preek van de week

Inschrijving

Indien u iedere week een voorstel van preektekst van een dominicaan of een lekendominicaan wilt ontvangen, vragen wij u om uw inschrijving te bevestigen door te klikken op de link. Wij danken u bij voorbaat voor uw interesse in ons initiatief.

Onze preken

  • Paaszondag

    Paaszondag

    Pasen is hét hoogfeest van het christendom. Jezus van Nazareth is niet in de dood gebleven. Hij is opgewekt ten Read More
  • Paaswake

    Paaswake

    Deze avond is een avond waarop je staat voor een grote keuze. Op het moment dat we overgaan van dood Read More
  • Witte Donderdag

    Witte Donderdag

    De lezingen van vandaag plaatsen ons samenzijn in een continuïteit van bijzondere orde. Drie verhalen en vertrouwde gebaren ballen verleden Read More
  • 1
  • 2